...Ge Şiiri - Abdullah Tukay

Şâirim, kutsiyetin olsun gönlünde senin sır;
Şâir olduğunu kimseye söyleme dostum, sakla.
Anlamasınlar, nereden kaynaklandığını kudretinin,
Latif varlıklar gibi gösterme sen, gerçek suretini.
Her zaman, her yerde başka kılıklara bürün:
Verme kimseye sır, onlarla sohbet ederken;
Gül, kederli yüzle çıkma onların karşısına.
Kenara çekil, söz açılırsa şâirler bâbınd;
Sadece şâir arkadaşın bassın ayağını, mihrabına.
Dalma bu hayata, bu başka dünya, başka hayat;
Dünyanın boş işleri, şâire uzak, şâire yad.
Kim olursan ol, orasına hiçbir sözüm yok,
Yalnız şudur sana tavsiyem:
Kaç kendi kendin olmaktan.
Bil, yaraşmaz bu küçük maişet, bu duruş,
Sonsuzluğa uçamaz, ne kadar beslense de kuş.,
Feyzi sonsuz şairlik tacı ebediyen senin olmaz;
Küçülerek düşsen altın sesinin peşine.
Büyüksün, baş eğme, bu âdi canlılar dünyasında;
Pâdişâhsın, gerektiğinde baş eğsin dünsa sana.
Doğrul, cevap verme, taş kalpliler kırarlarsa kalbini;
Bütün işleri, bulandırmaktır zemzem çeşmesini.