Gazzey'le ağlar insanlığım Şiiri - Gül D ...

Gazze’de ölmek istiyorum,
ey dünya, duy!
Her gece insanlığımdan utanıyorum,
başımı yastığa koyduğum an.

Gazze’deki çocuklarım, minik elleri tozlu, gözleri umutsuz,
Rüyaları bombalarla çalınmış,
Ninnileri bir feryat, bir yara.

Gazze’deki annelerim, göğsünde kırık bir dua,
Bebeğini sararken titrer elleri, gözyaşı düşer kana.

Gazze’deki babalarım,
Diz çökmüş, alınlarında keder,
Bir ayakkabı, bir oyuncak, çocuklarının son nefesi ellerinde heder.

Elimden bir şey gelmiyor, ah, insanlığımdan utandım!
Gökyüzü ateş, toprak kan,
Ben burada nefes alırken kahroldum.

Ben Gazze miyim? Değilim.
Ben Filistinli miyim? Değilim.
Ama yüreğim Gazze, Ruhum Filistin, her çığlıkta ben de öldüm.

Gazze’de ölmek istiyorum,
Çünkü dünya sağır, dünya kör,
Vicdanlar susmuş, Kalpler taş, umutlar birer köz.

Her gece yastığımda Gazze’nin acısı,
Çocukların, annelerin, babaların gözyaşı,
İçimde bir söz.
Elimden bir şey gelmiyor, çaresizliğim bıçak gibi keskin,

İnsanlığından utandım, ey dünya,
Bu sessizlik ne kirli,
Ben Gazze miyim? Değilim.
Ben Filistinli miyim? Değilim.

Onlarla Bombalar Altında ölmüyorum,
İnsanlığımdan Utancımla, Yaşıyorum...

Yazan GülDmrl ..