Gazzelce Şiiri - Abdurrahman Demir

Bir acı başkasına merdiven
Gözyaşlarıyla vicdanını temizleyen
Sonrası hep aynı
Değişmeyen bir şeyler
Görüyor musun şairim
Sözcükler susturamıyor
Tayyarelerden korkan çocukların çığlığını

Kaç bin sattı bu hüzün
Filme çekilmemiş bir yara
Elimde kalem yüreğimde öfke
Bir galibi olmalı bu savaşın diyorum
Kazandığı için hüngür hüngür ağlayan
Affet annem
Ben Ortadoğu’nun bir garip çocuğu
Sosyolojik travmayım belki de
Midesi boşken özgürlüğü düşleyen
Sahi hangisi önce gelirdi sizde

Belli olmaz umut bu
Hep var olan
Kendi kanımızın renginden
Diyorum ki
Bilim gelişirken alabildiğine
Tanrının emri olur ya
Söküp alınırsa bir gün bu yürek
Onsuz da yaşayabilirse insan
İşte o gün şair adam
Hüznüm para etmez yok yere