Gazzede İnsan Olmak Şiiri - Ecir Demirk ...

GAZZEDE INSAN OLMAK

Söner ,dünyanın ışığı, kıyametmi dile geldi
Hüzün bir Yel estiriyor, dağlara güneş Çökünce
çekilen cefadır heyhat, ruhumu çektirip deldi
Catırdıyor gökkubbemiz, hayasızlığa dökünce

Nâr'da yıkanır bedenler, nurdan örtüyü serenler
Bölünüyor umutlarım, tükeniyorken takatım
Herbiri bir yıldız olur, arşı alaya erenler
Başlıyor inceden ince, saklanmıyor
akibetim

Çökmesin üstüme kasvet, suskun mezarda diriyim
Azdıkça dökülür yere, geçmişin zalim sureti
Sonsuzluk ölüm değildir, şehadet içen biriyim
İnsanlık bittiği yerde, başlar utancın zilleti

Gövde kırık paramparca, üryan duruyor karşında
Ağlayanlar kimin nesi, çözülmez bir bilmecedir
Gozlerdeki ofke diri, kurumuş damla arşında
Çözümü ancak mahşerde, sorulan hesap incedir

Ne insanlar gelip geçti, kimi garip kimi zalim
Çürümez bedenler gördum, üstünde durur kefenler
Şehadeti cennet bilir, çenge giden cahil, alim
Andikça çoğalır kat kat, sonsuz müştuya erenler

Ezelden ebede giden, çekilmiş daim bıçaklar
Medeni denen canavar demirden makina olmuş
Vicdandan eser kalmadı, çakma insan bu alçaklar.
Vahşetin pencesindeyiz, bütün değerler kaybolmuş

Güçlenmiş lanetli kavim, saldiyor sağa sola
Gün gelir mazlumun ahı, çıkar Gözlerde aheste
Bütün dünya kınar amma, kudurmuş gelmiyor yola
Dile gelir der Müslüman, burda Yahudi kafeste

Ne denli çırpınsan da boş, saklandığın
herbir mekan
Her şey serih ve aşikâr, yazılı hükümdür kurân
Bir yalan dünyada yaşar, hırçın, avare, şuursuz
İsrail denilen dabbe, gün gelir yıkılır inan
Bilir akıbeti elbet,, korkudan olur huzursuz

Böyle onurlu davada, sessiz kalan muslumanlar
Payımıza düşen hisse, çekilmiyor beden kanar
İki günlük dünya için gaflet uykusuna daldık
Gönlümüze düşen keder, çekilmiyor Gazze yanar
Silkelen desen nafile, inançsızlık baş belası
Özümüzü kaybettikçe, olduk yokluk müptelası