"Secde Kan Kokuyor"
(Modern Tasavvufî Ağıt)
Sarığını rüzgâra sarmış,
sakalını adaletsizliğe perde etmişsin ey insan!
Secden, merhameti değil,
kini çoğaltıyor artık.
“Ben İbrahim’in evlâdıyım” diyorsun,
ama kurban ettiğin yine masumlar!
İshak'la İsmail arasında
bir bıçak daha bileniyorsun her çağda…
Kâbe taşları ağlamakta,
çünkü üstlerine dökülen
gözyaşı değil artık—kan!
Gazze’de beşikler ağlamıyor,
çünkü ağlayacak çocuk kalmadı.
Refah’ta ezanlar suskun,
çünkü mabetler enkaz altında.
Allah diyerek öldürüyorsun,
Peygamber diyerek susturuyorsun,
Şeriat diyerek parçalıyorsun
bir annenin kalbini,
bir çocuğun düşünü,
bir halkın dilini…
Ey zamane FİRAVUN'un NeTeNYaHu
gölgesinde namaz kılan!
Ey zamane NEMRUT'unun TRuMP
aynasında kendini gören!
Sen hangi secdenin kulusun?
Hangi kıbleye dönersen dön,
gönlün dönmedikçe
bir kıymeti yok namazının!
Sarık altında büyüyen hiddetle,
sakalında gizlediğin nefretiyle
ne farkın kaldı YeZid’den?
Oysa derviş olmak,
bir çocuğun gözyaşını
ellerinle silmekti.
Oysa mürid olmak,
bir düşkünün sofrasına
aş olmaktı, su olmaktı.
Şimdi söyle bana:
Hangi ilâhî aşka hizmettir
bebek kanıyla abdest almak?
Kur’an mı emretti sana
kendin gibi olmayanı sopayla eğmeyi?
Cenneti kazanmak uğruna
cehennemi yaşatıyorsun yeryüzünde!
Ey insan!
Yahudi’si, Müslüman’ı, Hristiyan’ı…
Hepinizin ortak bir secdesi var:
İNSANLIK!
Ama sen,
başını toprağa koysan da
gönlün semâya bakmıyorsa,
kıldığın her namaz
bir lanet olur göğe…
Kayıt Tarihi : 2.8.2025 12:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!