Gazze’nin Doğacak Tüm Çocuklarına Mersiye

Kovulmuş şeytanın şerrinden Allah’a sığınırım
Ve kovulan her topraktan, zalim olandan
İşgali meşru kılan adaletten, anayasadan
Ve sığınırım yerleri gökleri yaratanın
Tüm mazlumları kuşatmaya yetecek merhametine
Şehit annemin saç örgüsüne, başörtüsüne
Babamın kaybettiği bacağına, neşesine
Direnişe, dirilişe, özgür Filistin’e
Ve hesabın sorulacağı mahşer gününe
Sığınırım.
Ey suskun dil, gök sancıyor mazlumun âhına
Sen şimdi tutuk, çekingen, ürkek
Bunca günahsızın katledildiğini bilerek
Varamıyorsun yanına, koşamıyorsun imdadına
İslâm’ın izzetini koruyanın
Alçalmayı seçerek.

Barışın ve huzurun kenti, şimdilerde kan gölü
Gazze’nin şehitleri diri, dünyanın dirileri ölü
Bu kıyım, bu can pazarı aştıramadı sana çölü
Kurtulamadın tasmandan
Büyük oyunu kuranın piyonu, mümin görünümlü
Kendi ellerinle kazdın kardeşine mezarı
Kazdın, kazarken kendin de düştün
Okundu selân, ey dipdiri meyyit
Yetiş namazına belki bir ümit
Unutulur kurduğun bu tuzak
Gören göz nerede, işiten kulak
Seni susturuyorsa zalime yaltaklanan ulak
Vicdanına sağırsan artık kalbin mühürlü
Zulme uğrayanın boğazı düğümlü
Medet ya rab, medet
Kulların hesap gününü unuttu.

Sirenler, bomba sesleri, haykırışlar ve susuşlar
Nihayetinde unutuluşlar
Kaderlerine terk edilmişler
Biz, yani bu ümmetin şehit doğan çocukları
Her uzvumuzdan direniş fışkırır kan yerine
Her ölenin yerine bir Musa doğar
Binlerce çocuk öldürülür, ümmet susar
Susar vicdan, orta doğu kan kusar
Gemiler batırılır limanlarda yardıma koşan
Vurulur kaptan, tayfası vurulur
Devlet susar
Yüreği mazlumla atan annelerin gözyaşları konuşur
Gazze’deki anneler susar
Susturur çünkü kurşun
Para ve tasma susturur kendisine taptığını
Herkes susar, konuşur zulüm
Tarih unutsa allah unutmaz zalimin yaptığını

Susturuldum, susturuldun, susturuldu

Susturdular, polis kayıtlarına geçmedi çığlığım
Allah’ın melekleri vardı ve nasılsa yazıyorlardı.
Dâim yazıyorlardı zulmünü bizden olmayanın
Yâkub’un Yusuf olmayan oğullarının
Nasıl gözden çıkardıklarını o güzeller güzelini
Nasıl attıklarını kuyuya.
Kuyu dile gelseydi derdi ki ya rab
İçime düşürdüğün bu nûr kör etti yakub’un gözlerini
Bildim şu hainlerin elleriydi iten bu narin bedeni.
Bizi kuyuya atan belki kardeşlerimiz değildi
Ama kuyuda bırakan aynı dine mensup olduğumuz islam birliği
Varlığı şüpheli,
Böyle geçsin kayıtlara.

Ağlamaktan kör oldu Yâkub’un gözleri
Bir gömlek yetti dağılmasına zulmetin
Kaç, şimdi kaç gömlek gerekli rabbim
Gözlerinin körlüğüne bu ümmetin..