Gazze'li Çocuklar Şiiri - Nazmi Saraçoğlu

GAZZE'NİN ŞEHİT ÇOCUKLARI

Sizin çocuklar gibi bende de bir can vardı
Bir zamanlar beni de annem şefkatle sardı
Şimdi her yanımızı bomba sesleri sardı
Ben Gazzenin ağlayan uykusuz çocuğuyum
Ben sahipsiz Ümmetin sahipsiz çocuğuyum

Tonlarca bombaları atmışlar üzerime
Kundak yerine kefen sarmışlar bedenime
İsmimi de yazmışlar kan dolu ellerime
Ben Gazzenin isimsiz, kimsesiz çocuğuyum
Ben Enkazda can vermiş Gazzenin çocuğuyum

Gözlerim kanla dolu göremedim annemi
Enkazdan çıkardılar küçücük bedenimi
Öpmeye kıyamazdı annem narin tenimi
Ben Gazzenin soğumuş buz tutmuş çocuğuyum
Ben Gazzenin annesiz babasısız çocuğuyum

Dünya, beni görmedi, mavi değildi gözüm
Kimse beni duymadı oysa acıydı sözüm
Son Ümit siz ümmete döndü bu kanlı yüzüm
Kör sağır bu dünyada günahsız bir çocuğum
Göz göre göre her gün katlolan bir çocuğum

Duyulmadı feryadım, siz de sessiz kaldınız
Haberlerde izleyip uykulara daldınız
Bize ölüm getiren ürünleri aldınız
Ben bunlarla Gazzenin can vermiş çocuğuyum
Davasını unutmuş Ümmetin çocuğuyum

Zaten kaç gündür açtım, bir şefkate muhtaçtım
Küçücük ellerimi ben O Rahman'a açtım
Şikayet ettim sizi ben bu dünyadan göçtüm
Ben Gazzede Ümmetin yetim bir çocuğuyum
Ümmettin gafilinden davacı çocuğuyum

Nazmi SARAÇOĞLU