o ölür, incinmez,
akşama doğru gelen karanlık
ay çiçeklerinin ölüşü
ve her ölümün tanıdıklığı
yakınlığı bu duruluğun
sanki gerçek kesiyor
bu acıları bilen insanlar
duraklarda aynılar
anne bana sevgili
sanki çocuk kokusu
durmamak ayaklarda değil
ufaldım çekirdeğim çatladı
ve zamana kustum geleceği
sonra bıktım acımaya
'09
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 15.1.2009 11:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!