Gazze düşüm Şiiri - Arzu Hascan

Her ana bir Gazze doğurmalı.
Çatlarken alnının damarı bir sancı avazıyla,
Toprağı tırmalarken eli,
Beli kırılanda umudun ağır yüküyle, ve titrerken mecalsiz dizleri;
Her ana dünyaya, bir Gazze getirmeli!
Bir bebek,  zifiri  karanlığı  sesiyle yarmalı!
Her ananın, göğsüne basıp emzirdiği bir Gazze’si olmalı!
Başı dik ve onurlu  bir Gazze yetiştirmeli her baba!
Her baba öğretmeli şereflice savaşmayı, Gazze isimli oğluna.
Bir baba, haysiyeti pay etmeli, Gazze ile Filistin arasında.
Bir baba işlemeli tevhidi, Gazze’nin gül kokulu bağrına.
Her gece ay, ninnilerle Gazze’yi uyutmalı.
Her sabah güneş, ilk Gazze'nin yüzünü aydınlatmalı.
Rüzgar, Gazze’nin  o sarı başak saçlarına esmeli.
Yağmur, Gazze’nin  mavi  gözlerinden  göğe yükselmeli!
Her dost, Gazze gibi bir yiğide yarenlik etmeli...
Öyle bir yarenlik ki;  sesi sese  katarak küfre  isyanda birleşmeli!
Suskun çığlıkları  dünyayı uyandıran çocuklar gibi,
içten ve inanarak, "Nehirden Denize  hür ol Filistin,
hür ol Gazze" demeli...