Gazze de bir çocuk Şiiri - Kürşat Sungur

Senin kıyısından geçtiğin, benim içinde yaşadığım şehrin adıdır hüzün
Nasıl anlayabilirsin ki söylediklerimden
Bir devir gelecek dedikleri,
devirdeyiz işte
Kalleş pusular atılmış her bir yana
Vurularak her gün yeniden
Ve kendi yaralarımızı sararak iyileşmeyi öğrendik biz
büyüklerimizden

Bir kıymık canını acıtırken senin
Ve annen öpüp, puflayarak teselli ederken
Ben sırtımda bin hançerle gülümsemeyi öğrendim
Çoktan toprak olmuş babamdan, annemden
Ve hiç bir şey olmamış gibi devam etmeyi yola
Sesimden bile incinirsin diye sustum hep
İçimde büyürken bir vaveyla
Dağlar tırmanırken nefes nefese,
Sırtımdaki dağ hesaba katılmadı bile
Sen, ayakkabıların tozlandı diye üzülmektesin
Barut kokusu geniz yakarken sokaklarda
Kardeşinin cesedini arayan çocuğun
Acısını nerden bileceksin
Haber bültenlerinde her gün üç beş saniye yer verilir
benim durmadan kanayan yarama
Sense bu akşam ziyafetinde
Ne giyeceğini düşünmektesin
Saatlerce içinden çıkamadığın
bir büyük dramdır senin dünyanda renklerin uyuşmazlığı
Ve gözüne çarptıkça canını sıkmakta
Gömleğinde ki bir küçük nokta
Bütün kıyafetlerini yakasın geliyor sinirden
Ben kefen bulmaya çalışırken
Sağlam kalmış kumaşlardan
Evimiz bir kez daha
bombalanmakta
Üç beş saniye görmeye tahammül edemeyeceğin
Bir büyük oyun benim dünyamda,
her gün oynanmakta.
Neyi nasıl anlatabilirim ki sana
Ne çıkarırsın söylediklerimden
Dublör değil gerçek bebeklerdir
ateşe verilen
Her yer mezarlıktır,
herkes ölüyor burda
Ve biz değiliz sadece
İnsanlıktır test edilen