Gazze Şiiri - Düşünce Dünyası

Gazze kalmışım ara yerde,
Tozdayım, dumandayım.
Kirli bir mekânda, iğrenç bir zamandayım.
Gözler kör, kulaklar sağır
İnsanlık ölüyor.
Günahsız mahsum insanlar göz göre göre.
Düşman kim?
Ağzı süt kokan üç günlük bebekler mi.?
Yürümeyen yaşlı insanlar mı.?
Sütü kesilen analar mi.?
Hasta olup yataktan kalkamayanlar mı.?
Önce yuvalarını
Sonra hastaneleri bombalamak
Savaş değil, soykırımdır.
Bir bebeğin elinde
Kuru ekmek, kolunda serum
Elleri kır içinde ölmüş
İnsanlık, Dünya'yi bir serumlu kollarında, kuru ekmeye mahkum ederek mi?
Aç bırakarak, bomba sesleriyle öldürülüyor.
Her kurşun bir ananın yüreğini yakacak.
Şimdi kelimeler yetersiz
Yemek zehir, uyku haram.
Şimdi biz Filistin,
Biz Gazze, biz mescidiAksa
Olmaliydik.
Gazze, aşkın tehlikeli hikayesi,
Kalpte damar gibi atar, kıyısında umut feryadı,
Toprak kırmızı, gökyüzü yıldızlı,
Gözyaşı sel olmuş, çığlık yakıp durur.
Toprakta yeşeren lalelerde barış kokusu,
Gönüllerde kanayan yara, sonsuz sevda,
Gazze, kalbinin sarsılmaz direnişi