Gazze Şiiri - Can Ekici

senden kaptım, düşlerin en yağmurlusunu. en kızıl güneşlerim sende, sende, kan damlayan mavi misra. her şiiri maviye boyamayı senden kaptım.
senden kaptım, gözlerin en ağyarını. en kıyamet yalnızlıklar sende,
sende, şefkatin en alacalısı.
aşklarımı güvercinlere satmayı senden kaptım.
senden kaptım, eşyalara gülerek bakmayı. en karanfil gülüşler sende,
sende taşa dönmüş, kızgın yürek.
bir fotoğrafı soldurmayı senden kaptım.
senden kaptım, kurak iklimlerde çırpınmayı. en sessiz bitirişler sende,
sende, yırtık kitaptan mezar taşları.
bu gönül vefasızlığını, sorma artık senden kaptım
Bugünlerde bir korku var yüreğimde Çocuk bedenine doymamış yerler de Ve bir çığlık var bugün semtimde Anne ve babaların cesetleri gözümün önünde
Bugünlerde bir korku var üzerimde Geceyi aydınlatan ateşler
Geçmiyor saatler tükenmiş ümitler Karanlığı aydınlatan korkunç sesler
Bugünlerde bir korku var kalbimde Ölümü bekliyor küçük bedenler
Ve bir zulüm var türlü işkenceler Anneden doğup baba kucağında ölenler
Bugünlerde bir korku var üzerimde
Hava gri yer kırmızı işgal altında evler Sözün bittiği yer Gazze
Sessizce izleyenler hesabını veremez mahşerde
Her gün taşları tek tek dizersin sabırla her gün yeni baştan kurarsın
cümleleri ağırlığını ölçerek
ve her gün,
yeniden oynarsın her sahnesini yazılanların.. bıkmadan, yorulmadan, sızlanmadan
bir an gelir bir esintiyle devrilir taşlar, savrulur cümleler ve yerle bir olur sahne.. karşı duramazsın ölüme,
itiraz edemezsin senin için seçilene, yazılmışları değiştirmek de,
yanlışın yerini belirlemek de, eğriyi düzeltmeyi denemek de, boyunu kat kat aşar
insan olmak aczini o an anlarsın,
ve duruma noktayı koyan
vurgu bir tokat gibi iner yüzüne..
uzun öykülerde yorulursun
yüksek binalarda düşüşün resmini görürsün,
durulmak için durursun,
dal dediğin ne varsa tutunursun..
Kurşunî zamanların bitiminde
biri çıkar karşına her şeyi boşverdirecek bilinçsiz, sanki iradesiz
ve akıldan yoksunmuş gibi kilitlenirsin.. oysa bilmez misin,
geçici olan ne varsa kendini adamaya değmez
camlar kırılır, nehirler çekilir,
her gün onlarca tür dünya üzerinden silinir..
eskiyenler tabîatın içinde
kendi hâline öylece bırakılır,
kimi kapılar hızla kapanırken yüzüne hiç beklemediğin bir açıda…