Gazze Şiiri - Fatih Dumbay

Kim bilir kaç yuva kaldı ocaksız
Kaç gövde kolsuzdur kaçı bacaksız

Gövdeleri param parça dağılmış
Yanmış ciğerleri canlar boğulmuş

Bütün dünya kaybetmiş namusunu
Bir bebeğe dogrultmus namlusunu

El kadarcik bebeklerin suçu ne
Bunca zulme dayanmaya gücü ne

Bedenini taşımaya tabutu
Yok sarmaya ne bez nede kaputu

Analar babalar huşu içinde
Bu nasıl sabırdır nasıl biçimde

Bedenimizi sarmış ölüm korkusu
Bomboş kalmış ruhumuzun arkası

Zalimin zulmüne kör oldu gözler
Mazlumun içinde kor oldu közler

Dünya görmemişken bir eşini
Zalim katlederken din kardeşini

Bakıyor müslüman denen hissizler
Bunca zulme nasıl neden sessizler

Müslüman uykuda hala uyanmaz
Böylesi bir zulme yürek dayanmaz

Zalimin yoktur hiç Allah korkusu
Gazzeyi sarmış bir cennet kokusu

Her yerde ağlıyor garip öksüzler
Kökümüzden söküyorlar köksüzler

Yanarken bebeklerin cigerleri
Yere batsın batının değerleri

Şimdi anladık mi neymiş niyeti
Akif'in dediği medeniyeti

Aslında Gazze değil sınananlar
Biziz biz şu tepkisiz inananlar