Gazozlu Çizi Şiiri - Gül Sevim

Birtaneydi Şükran...
Ben onu hep gülüşleri ve kocaman gözleriyle hatırlarım..
İki satırla anlatılmaz Şükran...
Çocukluğumun Ana karekteri...
Biraz ondan biraz benden...
Biz iki deli...
Sarardı düşüncelerimizi Bakkal Osman emmi..
Onun sakızları ve şekerleri..
En güzeliydi Gazozlu çizi...
Onsekiz merdivenliydi Şükrangilin evi..
Kapıları nın önüne bırakınca Güneş gölgesini...
Bizde başlardı oyun neşesi...
Gün batana kadar hep şükran hep Şükran...
Annemin surat olurdu elme siŕkesi..
Kulağımda burnundan soluyan bir ses
Benim surat On bin karış..
Neydi bu Annemin acelesi...
Oyunumuz hep yarım kalır..
Annem bizi hiç anlamazdı
Dedimya Şükran bambaşkaydı..
Korkularım ,sevinçlerim...
Ekmek arası domatesli peynirim...
Sokak kuytularında gülüşlerim...
Hep onunla güzeldi.
Şimdi yarım kaldık Şükran..
Annem bizi anladı.
Hadi gel oynayalım..
Olmaz mı geçti mi bizden...🥀
Gönül Defterim...