Pembe puantiyeli elbisesi ve elinde tek kolu kırık bebeği ile,
Minik adımlarla yürümekteydi sevgi yumağı...
Gezegeninde dönen kötülüklere, şemsiyesini açmıştı sanki..
Garsonun, gazoz kapağını açışındaki sesin etkisi,
Kocaman olan kara gözlerinin büyüme sebebiydi.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Çok güzel ellerinize sağlık
şiir gibi değil !!! nesir.
Büyüyenlerin ardından, yitip gidiyordu masumiyet,
Dünyayı kirleten büyükler,
Çamurla oynamayı çok mu seviyordu acaba? çok güzel.yüreğine sağlık
bizi büyüdüğümüze büyüyeceğimize pişman eden bir şiir ,
ne mutlu ona bırakabildiyse dünyayı tüm kirlenmişliğiyle bizlere :(
Okuduğum güzel şiir
duygu yüklü aynı zamanda
doyurucu oldukca hoş
anlatımlı
yüreğine sağlık
şiir çalışmalarınızda
başarlar diler
Teşekkür ederim değerli kalem dostum...
Hayır! hayır!
Büyümek istemiyordu.
Sımsıkı sarıldı çocukluğuna.
Dünyayı, tüm kirlenmişliğiyle bıraktı büyüklere.
Ne kadarda anlaml bir o kadar güzel yüreğine sağlık Yasemin şairemiz
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta