Gazipaşalı Bir Hüzün Şiiri - Vedat Sümbül

Aşk olsun baba,
Aşk olsun anne...
Bir tek öğretmen maaşıyla,
Atom çağında
Beş çocuğu büyütmek;
Televizyonu, en büyüğü 15 yaşında görmüş
Beş çocuğu okutmak,
Üniversiteye yollamak,
Ölüm çağında sağ tutmak,
Ne büyük bir ustalıktır böyle...

Gazipaşa'da oyuncakçı yoktu o zamanlar...
Bankazedeler, Çernobilzedeler yoktu.
Zedelerse bir ölüm,
Bir de kara sevda zedelerdi adamı...
Trafik kazalarında,
Savaşlardan çok insan ölmezdi.
Bizim ocakta en büyük kaza,
Bir göç yolunda attan düşüp çenemi kırmamdı mesela...
Şimdilerde apayrı öykülerdeyiz ya
Ben, Cemal ve Mustafa
Aynı öykünün delileriydik
Ve sımsıcaktı öykümüzün Gazipaşalı göğsü...
Gülmek için Dayı Bahri'nin yürüyüşü yeterdi
Dayı Bahri ki
Anasından esirgediği parasını,
Elinden muz yediği dansözden esirgemezdi.
Öyle ya
Anası dahil, kim elinden muz yedirmişti
Bu dünya güzeli adama...
Aşk olsun size Yücel, Mustafa,
Unuttunuz ya, unutmak yok olmaktır, bilesiniz...

Aşk olsun baba,
Hayrados'un en iyi avcısı...
Kendisi anlatmadı gördüm.
Güzel öğretmen,
-İstklal Marşı'nda esas duruşu bozmayana...-
Emeğine sağlık.

Annem benim,
Bizim kadar mahalleninin annesi.
Kuş uçmaz, kervan geçmezdağ köylerinde
Enstitülü öğretmen karısı;
Bit savaşçısı, dert ortağı, yapı ustası kimi zaman...
Ak saçlı iyilik meleği.
Öz damadı vurduğunda Kemal'i
Yaralarından akan kanı, kahrı sevgisiyle dindiren.
En az beş çocuğu kadar Kemal'in annesi.
Ölümlerin ateş çemberinden hayatı dize getiren yaşamak ustası.
Annem benim...

Tırnağını kesmeyi beceremeyen Mehmet Abi'm,
Evimizin sevimli delisi Sedat Abi'm,
Ve onların taşlı sopalı kavgaları...
Ayşegül,
Güllerin en güzeli...
Gidişiyle bizi,
Bizim kadar mahallemizi öksüz bırakan...
Seni unuttum sanma Serap,
Ankara'nın en güzel avukatı...
Yalancı ağlamalarınla
Hayatın kandıramadığı annemizi kandırıp,
Gecenin bir yarısı
Dışarı atılma cezaları verdirirdin bana.
Üstelik o zamanlar,
24: 00'dan sonra elektrikler kesilirdi Gazipaşa'da.
Unuttum sanma...

Ama ben seninle ağlamayı;
Türkülerimizi, ağıtlarımızı, Cem'i seninle paylaşmayı
Ve harman yerlerinde büyüdüğümüz köyleri,
Göç yollarında at sürdüğümüz Deli Kaş Yaylas'nı
Seninle gezmeyi çok sevdim...

Şimdilerde bir ben yokum aranızda;
Ama unuttum sanmayın sizleri...
Oğlumun derdine düştüm de ondan...