Gaziantep Şiiri Şiiri - Ufuk Bayraktar

Alıştım bu şehrin yorgun insanlarına,
sabah sessizliklerine çoktan alıştım.
Nadir geçen otobüsün saati geçmesin diye;
alıştım koşarcasına yüremelere,
caddeye varmadan daha görünce otobüsün geçtiğini;
alıştım durakta beklemelere...

Bu şehrin caddelerine de alıştım;
yaya geçidinde bile yol vermeyen arabalara,
sinirlenip korna çalanlarına da...
Havanın kararmasıyla; evlerin aydınlanıp
aydınlık caddelerin boşalmasına da alıştım.

Alıştım her sabah kahvesini hastane kantininde içmeye.
Elindeki kartı gösterip; alıştım
'bu doktoru nerde bulurum' sorularına;
'dördüncü kata nasıl çıkabilirim' diye soranlara bile alıştım...

-sensizlik dörtlüğü-

Alıştım bu şehrin benden alıp götürmelerine;
artık hissetmiyorum.
Yalnızlığa da alıştım;
sensizliği hatırlamıyorum bile...

Garip bir büyüsü var bu şehrin;
her şeye alıştırıyor insanı.