Gazi Şener Şiirleri - Şair Gazi Şener

En küçüğü ben idim dokuz evladın,
Peşi sıra koşardım canım babamın,
Bazan dönüp derdi, bak evladım;

Tenezzül etmeyin üç günlük dünyada harama,
Ayrılmayın Hak tan sakın uymayın şeytana.

Çanlar çalıyor,niçin yollar boş?
Kilisenin kapısı açık,havası nahoş.
Papaz efendi yalpa yapıyor,
Dün geceden kalma birazcık şarhoş.

Ne gelen bir ziyaretci var ne de giden,

Behey İnek;
Gündüz çayıra,gece ahıra,
Niçin geldin sen bu dünyaya?
Dans,bar,meyhane tanımazsın,
İçip,coşup çalıp oynamazsın.
Bunları yapmak kabahat mı?

Babamın altı köşeli köylü kasketi,
Niçin mi ters durur başında?
Sebebi bellidir,mani olmasın namaza.
Secdeye varınca alnı yere tam değsin,
Manası çok derindir fasıklar ne bilsin.? ..

İnsanlar dünyada beş nevidir bilesin,
Hesaba çek bakalım nefsini sen nerdesin?

Allah’ tan başka İlah edinenler, müşrik,
Birinci nevi bunlardır,mazallah işleri bitik.
Cehennemde kalacak bu gurup ebediyyen,

Ah...ne oldu mukaddes emanete?
Nasıl kaptırdık yakamızı hainlere?
Ver emaneti ehline,hükmetsin adaletle
Uyarıyor Yaratan bizleri bu öğütle
Kimileri babadan yetim anadan öksüz
Ben bir zerrenin sahibi olamazken,

İlkokul birinci sınıf,henüz yaşım yedi,
Bir sınıfta sayımız tam tamına elli.
Usulca açılınca kapı,güleryüz birisi,
Gelen öğretmendi.
Elince ince bir çubuk,kızılcık ağacından,
Avuçlarıma vurunca kıvranırdım acıdan,

Ey imam efendi;
Sohbetler le cemaatı yollarsın nar- ı cehenneme,
Kapıları çok nadir açarsın o güzel cennete
Verdiğin misaller hep geçmiş kavimlerden,
Acaba kim bahsedecek şimdiki halimizden?

Ey genç adam;
İyiliği emretmek,kötülükleri men,
Budur işte senin yegane vazifen.
Önce ahlak ve maneviyat,
Sonra teknik ve fen.

Ölmez şehitler,diridir Allah katında,
Vurulup anlından, kara torak da yatsa da,
Onlar asla bakmazlar artık geriye,
Vasıl olurlar nihayet Firdevs cennetine.

Şehit,şehadet,cennet ve huriler,