Gazeteciyim Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Sokakta yüzü çamurlu çocukların
Habersizce safca babalarını bekleyişini
Kazalarda yok olan mutluğu hüzünleri
Titrek sesle verilen diz çöktüren haberleri
Doğruyu söylerken yediğim yumrukları

Hüsranları sarmaya uğradıkça itilmelerimi
Yarınlara mutluluk tohumu ektikçe
Elimden giden ümitlerimin uçmalarını
Acıyı pişmanlıkları nefesime takarak yazarım

Nerede kırık dökük boynu bükük yaşam görsem
Adalet için doğruluk insanlık için
Gazeteyle üzeri kaplı bir cinayet görsem
Faile gitmiş Adalet için doğruluk insanlık için

İsyanların dua ile karışmalarını
Ve gittikçe büyüyen yalnızlıkları
Kapalı kapılar ardındaki dönen oyunları
Adalet için doğruluk insanlık için yazarım

Yazdıkça vicdanımın kelimelerini
Duymam ana avrat edilen küfürleri
Acıtmaz bedenimi atılan yumruk ağırlıkları
Hafifletir yüreğimdeki pişmanlık sızılarını

Hakkın öğrettiklerini yazarım
Yedikçe dayağı vazgeçmem üzerine giderim
Adalet için doğruluk insanlık için yazarım
Çünkü ben gazeteciyim