Gazete Okur Bisikletçi Şiiri - Deniz Zeybek

Göğüs kafesim bisiklet sanki;
Pedalı çeviriyorum ama hep geri.
Sıkışıp atıyor zincirleri.

Başka diyip de çıktığın her yol,
Gelecek yerine geçmiş zamana çıkar.
Bisikletinin önünde sepet vardır;
İçinde beyaz papatyalar...
Uçurumun başında durup izlerken hayatını,
Teker teker yolunur papatyalar.

Şiir, bilinmeyene yönelmiş yolculuk
Yük gemisi de benim bu seferin
Fakat hiçbir yerde yok bana durak.

Sonu çıkmaza çıkan bir yol
Bulutumsu pamuk tarlasına benzer.
Beyazlar içinde beyaz elbiseyle görünmemenin tadı,
Şalvarlı kadınların sarı yazmalı dilleri,
Günü doğuran da onlardı.
Peki ben ne zaman doğacağım Allah’ım,
Gün ağarınca mı?
Beli doğrulmayan o kadınları saklayabilseydim,
Beyaz lalenin içindeki kömür karası gibi;
Biriktirebilseydim,
Kışın sobada yanmak için toplanan kozalak gibi.
Şimdi tarlaya girip pamuk toplasam,
O beyazlık eriyip ciğerimin karasına dönüşür, bilirim.
Artık sarı yazmalı dillerin dikili olmadığı kanısındayım.

Yine de görmeye layık yollar vardır:
Gazetenin kültür sanat sayfasına çıkan,
Kıpkırmızı bir şarabın tadını damakta bırakan.
Sadece biz çıkalım bu yola
İnce, uzun ayaklarımız pedalda
Sürelim bisikleti birbirimize
Yolda çakıl olsa da.