Isırdı yüreğinden zamanın kara tüylü kurdu
En güçlü atışına saplayarak dişlerini
Dağ yollarında ansızın karanlık bastırdı
Gözlerini yaşlarının kara bulutları sardı
Kaybettiğin göklerin boşluğuna karıştı
Güneşin münzevi parlaklığına
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Almışsın dudaklarına kalemini
Köklerin efkarını yapraklara fısıldıyorsun
Gündüzleri pencereden sokaklara döküyorsun
Geceleri sayfaların dört bir yanına
Ahmet Baris Ay
bakıp görmenin ardında hissettikleri kalemin
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta