Isırdı yüreğinden zamanın kara tüylü kurdu
En güçlü atışına saplayarak dişlerini
Dağ yollarında ansızın karanlık bastırdı
Gözlerini yaşlarının kara bulutları sardı
Kaybettiğin göklerin boşluğuna karıştı
Güneşin münzevi parlaklığına
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Almışsın dudaklarına kalemini
Köklerin efkarını yapraklara fısıldıyorsun
Gündüzleri pencereden sokaklara döküyorsun
Geceleri sayfaların dört bir yanına
Ahmet Baris Ay
bakıp görmenin ardında hissettikleri kalemin
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta