Sen ki dünyaya ihbât eyledin,
Ba’zuküm adüv li-ba’zın dedin,
Dünyayı kavga üzre eyledin.
Herşey dost iken düşmanlık neden?
Heryer nizâmken fesatlık neden?
Her var olan şey hakikat bilir,
Hakikat heme bilâ perdedir,
Lakin buradan insan hariçtir.
Hakikatle araya perde nedendir?
Gaflete düşmek meziyet midir?
Alemde nasbe itiraz yoktur,
Vazifesinden şikayet yoktur,
İfâ-yı emrden usanmak yoktur.
Niçindir bize irâde ihsân?
Niçindir bizde tercihi beyân?
Evvel yakınken eyledin ırak,
Zaman senleyken diledin firâk,
Nice âlimken eyledin çırak.
Masum doğmuşken günah neyedir?
Şâkir doğmuşken inkar nicedir?
Senden olmuşken kıldın tehhâda,
Nice hatalar ettik o anda,
Haktan bîhaber nice kaldık da.
Senden gayrıya tevbe var mıdır?
Senden başkadan yardım var mıdır?
Çok hata ettik sonradan biz çok,
Hata etmedik bir ânımız yok,
Lakin pişmanız, pişmanız pek çok.
Biz aciziz sen imdat eylesen?
Biz cahiliz sen af, af eylesen?
Dünya zor ama isyan etmeyiz,
Hayata devam zordur demeyiz,
Zordur yine de hiç söylemeyiz.
Yaşamak hüznle didişmek midir?
Hataya devam eylemek midir?
Hakikati idrak acep ne zaman?
Tevbemiz kabul olur mu hemen?
Yorulduk ençok da kendimizden.
Mevla bilir de neden söylemez?
Görür de niye yardım eylemez?
Hiç mi sükûna yoktur hakkımız?
Huzura çoktur ihtiyacımız,
Ençok yardım ve dosta muhtacız.
Bizce büyüktür sana kolaydır,
Bizce mühimdir sana kolaydır.
Bir tekcik yaren istedik yalnız,
Dedikya kuluz yani muhtacız,
Sohbet dileriz işte aciziz.
Bir yaren uzak eder mi Rab’den?
Mevlâ kıskanır mı ki yarenden?
Af çok değildir hazreti hâna,
Talebimiz ağır gelmez ki ona,
Yardım eylesen nolur kuluna.
Günahkar olsa da kul senindir,
Zalim de kulun, mazlum senindir.
Anladık maksat seni bulmakmış,
Arzu yarinden uzak olmakmış,
Hayal elinde olmayanaymış.
Zevk ki acıdan kurtulmak imiş,
Dinlenmek önce yorulmak imiş.
Doymak için şart aç olmak imiş,
Ferah için dar gerekli imiş,
İstemek mahrum olmakla imiş.
Bedel olmadan bal pekmez imiş,
Kayıp olmazsa kazanç kayp imiş.
Cehalet yoksa ilim olmazmış,
Hata olmazsa doğru olmazmış,
Sual olmazsa cevap olmazmış.
Rab olmak daim ihsan etmektir,
En büyük ihsan fırsat vermektir.
Cahil bırakmak bul demek imiş,
Uzağa koymak gel demek imiş,
Hata edepli ol demek imiş.
Hata etmesek mağrur oluruz,
Aciz olmasak helak oluruz.
Sen ki tanırsın bizi çok bizden,
Hayırdır illa ne naspettiysen,
Şerdir illa neyi def ettiysen.
Kıskandığın da haktır biliriz,
Vermediğin de iman ederiz.
Olur mu varlık zıtlar olmasa,
Olur mu düzen zıtlar olmasa,
Olur mu ilim zıtlar olmasa.
Dost düşman yoksa amel olur mu?
İrade yoksa amel olur mu?
Olur mu amel irade yoksa?
Olur mu insan irade yoksa?
Olur mu emel irade yoksa?
İrade yoksa olmaz ki amel,
Tercih yok ise vakadır emel.
İnsan ki olur asi her şeye,
Bu sayededir vâsî her şeye,
Düşünmek bağlı hata etmeye.
İsyan edendir itaat eden,
Düşünebilendir hata eden.
Rüeysi, bunca sitem olmaya,
Sitem neyse de isyan olmaya,
Sırlar herkese ifşâ olmaya.
Sırrı fâş eden hâli nic’olur,
Mâziyi anan hâli nic’olur,
Âtiye dalan hâli hiç olur.
Erzincan, 17 Ağustos 2020
Turgut AkyüzKayıt Tarihi : 17.8.2020 17:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turgut Akyüz](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/17/gazeller-4-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!