Şâm olup da görse pervâne şem'in âteşin bilmez
Hoş gelir aceb mi o âteşin ızdırâbın bilmez
Ol azâb kim âb-ı hayattır ân be ân pervâneye
Yandıkça yanar o âteşte ammâ hiç kanmak bilmez
Bülbül gitse kûy-ı çemene nağme söylemek içün
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta