Gazel ( son) Şiiri - Enver Akbarut

isterdim ki
ninniden gazele
geçsin ömrümüz
halaylar da vurdular beni
ağıtlar sana kaldı
öğretmen kız
şimdi bir su sesidir
almış başını gider
dağdan düşer hasretliğim
daldan düşen yeşil elma misali
Asbuzu da

ana beni eve götür
gözümü yıka kandan
oy benim canım
kahrım hasretliğe
yanarım vurulmaya
uzandım bir elmaya
bir dem düş' meye
düş' tüm , duruldum

bilirsin ana iki sela var
ikinciyi oku bana
her evin bir düzeni var
o öğretmen kız
yu 'sun beni
yüreğim kalsın
bedenimi gömün
kefensiz