Gazel Dökümü | İbrahim Çiçek

Yıldız toplamaya çıktım bu gece
Hatırası kalmış eski defterlerden
İlk tanıklığım yorgunluğa

Zamansız düşlerden, Bir yol var içimde
Her an gidilmeye hazır
Ve bir de yolcu, Kalmaya müptela

Üveyiklerden birikmiş umutlar var heybemde
Kar yağmış bağrına gecenin
Tenhaları inciten sızılar biriktirmişim yüreğimde

Türküler ağaçlardan bu gece
Hışıltılı senfoniler
Ürkek bakışlı beklentiler birikmiş
Buğumuş gönül penceremde

Gazel dökümü bu mevsim
Yaprak ağaçtan
Yaş gözden
Sevda yürekten

Bir sökümlük kaldı içimizde aşktan
Yaralar biriktiren
İzler kalmış adımlardan
Ve hatıralar yüz hatlarından

Bir çift göze yanmış bir çift göz
Dualar kadar yürekli bir adam
Ve sevda çiçeği
Güz kokulu bir melek
Olukbaşında kaz
Ve kestane, boynu bükük
Yaprakları el sallıyor
Yaslandığım yerden silkeleniyor ruhum
Elim varmıyor gölgelerine karanlığın

Aheste aheste dokunuyorum gözlerine
Buram buram hıçkırıklarım
Sükutum sitemkar geceye
Mavisi, güzelliğinden çalınmış geceye

Seherin serinliği karışmış içime
Düşler görmekteyim sana dair
Güneşin doğduğu yerden
Bir sen fışkırıyorsun içime
Bir aydınlık doğuyor kabrime

İyi bak kendine
Olur mu sevdiceğim
Belki benim sevdiğim kadar sevmezler seni
Ama sen benim görmek istediğim kadar
İyi Bak kendine

Bu Şiir Sığınak Edebiyat Mecmuası'nda Yayımlanmıştır.