Gazel - Âb-ı Dîdem Şiiri - Cemal Fuad

Âb-ı dîdem gün-be-gün cûş eyleyen bir sel-durur
Sen değilsin mübtelâ-küş beni bu sel öldürür

Gözlerimden saçtım eşk ardınca kim ta’n ettiler
Arkasından gidenin su dökülür bin yıl-durur

Kaht-ı gülşenden belâbil kaldı akfâs içre zâr
Ey gül-i dil gör ki gönlüm zâr olan bülbül-durur

Kıldı rûy-ı pür-ziyâ hurşîd-veş nem-gîn gözüm
Yoksa vasl-ı mümteni’ bilmem gözüm ratb oldurur

Gâh ü nâ-gâh ağladın her dem neden ey Mübtelâ
Âh çün kim çeşme dâ’im bir bebek dâhil-durur