Gazel Şiiri - Erdoğan Taşçı

yüreyim de bir sitem
elimde bir gül
korkuyorum solacak
dönmene ramak kala

kurumuş bir çayın yolundayım
kanıyorum durmadan
bir iğretiye mahkumum
bir sabır taşına gebe

birileri yanlış tercüme ediyor beni
suskun mülteci halimden biraz

el ayak çıplak, yürüyorum
sahipsiz bir kimlik üstüne atıp
bütün benliğimi

çöktü çökecek gönlümün tabanı
iğneler üstünde sana koşuyorum
kaçak bir güvercin dolaşıyor başımda
takıp yüreğime kanatlarını
nereye çekse oraya savruluyorum

şimdi bir yanlızlığa misafirim
koynunda yatıp kalkıyorum acının
ilk baharın çığları eriyor gözlerimde
esrarrengiz bir sonbahar çağresizliğine bürünmüş
bir gölge misali ilğinç fakat doğru

yani hiç uyanmamış gözlerim
gördüğüm bir rüyanın molasındayım
arta kalmış bütün mesafelere yolcu
hatırı bile sorulmayacak kadar uzak
bir günül yarasına seyirdeyim