Gönlüm güzelin şem'a-i ruhsârına yandı
Bilmem acabâ kendini pervâne mi sandı
Çeşmân-ı siyâhından anın attığı oklar
Bir bir sineden geçti ciğer-gâhe dayandı
Âşıklığımın sıdkına kanmaz iken evvel
Aşk ateşine yaktı beni sonra inandı
Gülzar-ı muhabbette bugün bezm-İ safâda
Cânânı gözüm gördü hevâ serde uyandı
Oldum o şûhun câzibe-i hüsnüne meftûn
ABDi diyemem dide mi cemâlinden usandı
mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
Urfalı Şair Abdi
I. Gönlüm, güzelin yüzünün mum ışığına yandığına (göre)
acaba kendini pervane mi sandı?
2. Onun siyah gözlerinden attığı oklar,
vücûdumdan teker teker geçerek ciğerime geldi, dayandı.
3. Aşkımın doğruluğuna önceleri inanmazken,
beni aş¬kının ateşinde yaktıktan sonra inandı.
4. Bugün sevgi bahçesindeki eğlence meclisinde gözüm sevgiliyi görünce aklıma geldi (gönlüm onu istedi) .
5. ABDİ, gözüm güzelliğinden usandı diyemem.
O gü¬zelin güzelliğinin albenisine tutuldum.
Kayıt Tarihi : 10.6.2007 10:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!