Gazel Şiiri - Esma Özdemir

ömrüm, bir gazel gibi akar önümden
sonbaharda
feryat figan, sel gibi…
eser dört bir yandan deli fırtına
yağmur tarar saçlarını
uzun uzun gecede
yedi metre bez dolanır sırtıma
melekler yasa durur
ağaçlar titrer hummayla
umutlar sırra kadem basar
göçerler turnalarla
Kaf Dağı'nın ardına
bir kapı açılır ahir zamandan
kucaklar ebedi
sarılır kollarıma..

hey Hat
ne çare!
ömrümden bir gazel...
bir gazel daha eklenir
sonbaharda...

karışır, rüzgâra
havaya, toprağa...
karışır yağmura, bulutlara
karışır sele, tufana...
sürüklenir, dalsız budaksız
sürüklenir, kolsuz kanatsız, öylece...
sürüklenir, umarsız
benzi soluk hatıralara...