Aşkın ebedi sırdır güle bülbüle demem
Yansam kavrulsam dahi ocakta küle demem
Subh-ı sadık gibiyim riyada işim olmaz
Vefa yüce değerdir sırrımı ele demem
Perişan halim olsa, ağlasam gündüz-gece
Figanım yükselse de gönlüme bile demem
Bir ok gibi yaralar, rakibin kem sözleri
Bu gönlüm çağlayandır, coştuğun sele demem
Mum oldu da eriyor ciğerlerim derinden
Bülbülün feryadını kalkıp da güle demem
Bağladı yar gönlümü siyah zülüflerine
Tutup da şikâyetim perçeme tele demem
Çekerim dertlerini bu benim kaderimdir
Yanılıp da bir kere aşkına çile demem
Bir boran bir tipidir çaresiz koydu beni
Esse savursa dahi rüzgâra yele demem
Müzahir gül kokunun hasretiyle yaşarken
Asla maruzatımı reyhan-sümbüle demem
Kayıt Tarihi : 18.9.2007 11:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her kişi olmuş âşık güle
Benim yıllardır çektiğim çile
Reyhandan değil ki güldendir
Cümlenin bildiğini bil ki s/özüme demeM..!
TÜM YORUMLAR (4)