Dünyâda bahârın adı var, kendisi yokmuş.
Yokmuş, o nigârın adı var, kendisi yokmuş.
Aşk özge firardır diye duymuştuk ezelden;
Aşkın ve firârın adı var, kendisi yokmuş.
Yıllar yılı beyhûde ümitlerle donandık;
Bilmezdik o yârın adı var, kendisi yokmuş.
Bir kuş gibi geçmiş başımızdan nice günler,
Kârın ve zarârın adı var, kendisi yokmuş.
Hep nâr-ı Cehennem gibi gelmiş bize dünyâ;
Dünyâdaki nârın adı var, kendisi yokmuş.
Âlem ne de çokmuş; sana varmış, bana yokmuş.
Yokluk gibi vârın adı var, kendisi yokmuş.
Yok çünkü Edîbî sana dünyâda sükûnet;
Dünyâda karârın adı var, kendisi yokmuş…
mef'ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün
Recep YıldızKayıt Tarihi : 4.7.2007 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ankara, 21 Mart 2007.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!