Gün oldu nehirler gibi alçaklara aktım,
Yalnız geceler aklımı yıldızlara taktım.
Bazen deniz ufkunda batan bir güneş oldum,
Gün geldi sabah öncesi dağlarda şafaktım.
Kendimle beraber kalabildim mi bilinmez,
Lakin çoğu kez kendime yıllarca uzaktım.
Bir dost aradım çölde su bulmak gibi zormuş,
Gül yüzlülerin hepsini mazide bıraktım.
Ney oldu gönül, üfledi talih ona derdi,
Sandım ki çilerken bile mes’ûd olacaktım.
Kalbimde imiş dost tanıdım ben onu artık,
Allah, dedi kalbim, onu duydum, ona baktım.
07.08.2005
Kayıt Tarihi : 9.1.2007 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!