Gazel ( 3 ) Şiiri - Enver Akbarut

varamadık el ele
yürüdüğümüz yolun meydanına
sıyrıldı elim tökezledim
şeffaf duvarlar varmış
bilmediğim renklere boyanmış

çek kaldır duvarları
mecalim yok
çek sesim geçmiyor
bilmediğim renklere
tut çığlıklarını , kadeh tutar gibi
tut tedirginim , korkuyorum
dingin ve güzel günler hayal etmekten
sorma yeniden
ben ismimi yazamam
sussam olur mu
susayım ne olur
son düzlükte geride kalmış
çocuklar gibiyim

bilirmisin kuşlar ikiye ayrılır
hasret kuşları ve diğerleri
hadi tut elimi
tutmazsan , söylemezsen
çok istemem
dudaklarımdan öperek
beni vaftiz etmeni

öğretmen kız öp beni