Gazel 2 Şiiri - Hayali

Ol gün kanı ki gün gibi sûzân idüm sana
Olsan revâne sâve-i bî-cân idüm sana

Esrâr-ı kâ'inâta ezel eür'adân iken
Ben bânkâh-ı ışkda havran idüm sana

Ne gülde reng ü hû var idi ne sabâda fer
Ben gülşenüude bülbül-i nâlân idüm sana

Sen nâz ederdim ehl-i niyaza Medine vâr
Ben Kâ'be gibi çâk-ı girîbân idüm sana

Şâhum Hayâlîyem ki cihan lâ-mekân iken
Ben bir mekân-ı hâsda mihmân idüm sana

Tercümesi

Cüneş gibi sana yandığım o günler nerede kaldı?
Sen yürüyüp gitsen, cansız bir gölgen gibi ardından ayrılmazdım.

Ezel toplantısı, kâinatın esrarından birer nefes çekilen esrar kabağı iken,
Ben aşk tekkesinde senin hayranın idim.

Henüz ne gülde renk ve koku, ne de sabah yelinde tazelik varken,
Ben senin gül bahçende aşkından inleyen bülbülün idim.

Sen büyük şehirler gibi, sana yalvaran kullarına naz ederken,
Ben Ka'be gibi, yakamı açmış, sana buyur diyordum.

Sultânım! Dünya henüz yaradılmamışken, yeri belli değilken,
Ben özel bir yerde senin konuğun olan Hayalîyim.