Yüzünü kapalı havalar gibi görmeye
başladım ayrıldıktan sonra.
Ve hala seni seviyorum, sevdikçe seni
ağlıyorum kapalı havalarda.
Lakin seninle beraberken güneşli bir gün gibi güzeldi yüzün.
Yüzünde kelebekler, menekşeler, ayrık otları ve gökyüzü vardı.
Şiirler okurdum sana her sabah,
Şimdi duyuyorum bana okunuyor salah!
Karanlık geceler gibi şimdi yüzün,
Ve ben artık yaşamak istemiyorum.
Kayıt Tarihi : 8.10.2017 00:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Furkan Bülbül](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/08/gazel-173.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!