Gazel Şiiri - Hüseyin Zengin

GAZEL
Yaprak...
Hayatına
Doysa da
Doymasa da.

Bilhassa!
Kırağı çaldığında
Sararıp solar
Bir gecede
Gazel olur gider!
Ve en hafif yel bile
Koparır alır dalından
Ve savrulur göklerde
Vurulmuş gibi kanadından
Öyle alıngan!

O yapraklarla korunan
Dallarına yuva yapan
O kuşlar bile ağlamaz
Yığın yığın cesetlerine ardından!

Oysa o yapraklar
O ağaçları yeşil kılardı
Ve mayhoş çağlalarını
Yeşil yeşil koynunda,
İnsanların gak, çir, reçel, pekmez
Ve küp küp vurup şarap ettiği
Her zaman damağa tad bırakan
O meyvelerini
Ana gibi olgunlaştırırlardı

Her şafakta güneşe
Çiy damlalarıyla gülümseyen
Ve temmuzun dayanılmaz sıcağında
O yaprak şıkırtılarıyla
Gölgesinde binlerce misafir ağırlayan
Ve her fırtına her yağmurda da
Su işlemez şemsiye olurdu başlarına

Şimdi her hayvan,
Sanki o gazeller
Kendilerine miras
Bırakılmış gibilerden
Alırlar rüzgârın elinden
Mideye indirirler
Kar düşmeden!
05-05-10