Gazap Şiiri - Sefa Çelik

Gecenin ölü saatleri
Beynimin içinde varsayımsal bir muharebe meydanı
İçeride göğüs göğüse bir çarpışma
Düşünceler bir önceki düşüncelerin akıtıyor kanını
Sen her dönüp dolaşıp aklıma yeniden ve yeniden düşünce
Cesetlerin üzerine basa basa ilerliyor kelimeler

Bu karanlık bu sensizlik bu azap sana çok fazla diyor ve iltimas geçiyor omuzlarımdaki melekler
Bu kat’i bir hüküm ve kesin bir itiraftır
Sen gazâbına uğradığım son kadınsın.

Bakışlarını kaçırma bakışlarımdan öyle
Uzlaşı olmayacak başka türlü bilirsin
Ruhum çok eski zamanlardan kalma affet Çicekli bahçeler vadetmedim sana
İniltiler kalbimden geliyor telaşa gerek yok düzelir
Nedeni yok demiştim sana çünkü sen gazâbına uğradığım son kadınsın.

Sana mutlu şiirler yazmak isterdim
Eskiden için benle doluyken
Nedensizce şimdilerde gölgeler düşmüş kelimelerine
İsimsiz eller dokunmuş sözlerine
Sevilecek biri olmasamda sevmeyi bilirim
En duru en yakın en yalın hâliyle
Varsayımsal küçük kazançlar pesinde olmadan
İmgelerin muttasıl doruklarından
Yaklaşmadan ve küfür etmeden
Ortasında vasat bir ömrün
Renksiz üzgün ve kederli bu kıyamda
Ulaşamadan erişemeden ilişemeden yanına
Murat alamadan düşerken bu dipsiz mâsivâya

Sensiz kalmak sütten kesilen bir bebeğin hüznü
Seni sevmek uzaklardan duyulan bir hasret türküsü
İçimde seni yitirmenin dayanılmaz sıkıntısı da cabası
Kimse bilmez içimdekini kopan bu sensizlik bu tufan bu feryadı kimse bilmez
Tutarlı bir tarafım yok belki de
Ama yine de
Ama yine de
Umutsuzluğa kapılmadan
Her güne yeniden doğmak
Heyecanla
yeni bir şiire başlamak yeniden
Sana varlığına yaşamak seni sevmeye başlamak her gün yeniden
Yalnızlığı devirip yerle bir ediyor
Çünkü sen gazâbına uğradığım son kadınsın

Seninle böyle sevgisiz bir çağda tanışmak hiç doğru bir fikir değildi
Daha erken davranmalıydık
Daha uzun soluk alabilirdik geçmişte
Şimdi boğuluyoruz bile isteye
Ya da bizi zehirleyen bütün bunlar benden doğuyor
Ve etrafımızı zifiri karanlık kaplıyor
maskeler pazarında
Üzgünüm bize dair
Çok mu saçmaladı bir budala şair

Bir geçmiş zamandan ibaret
sayılır artık yaşamak
Hatıralar hatırlatır kendini durmadan olmadık zamanlarda
Oysa ne büyük istençler beklerdi duraklarda
Gökyüzünde gül yüzün
Yıldızlardan akan hüzün
Ruhumda dolaşan ellerin
Biraz düş biraz rüya çokça sen
Bir eylem kararlılığında
Ruhlar ölmeseydi eğer
Ruhlarımız ölmeseydi
Bu etten ve kemikten yığınlar elbet bir işe yarardı geçmeyesi bir sevdanın geçmiş zamanlarında
Unutmak mümkün kılınmadı henüz
Acı çekmek sana dair güzellikler listesinde
Muttasıl bir sürek hâli bu bendeki seni yaşamak
Beni affet
Sen gazâbına uğradığım son kadınsın

Sefa Çelik