Gaz Lambası Şiiri - Hasan Hüseyin Arslan

Gaz lamasında
Derslerimize çalıştık çocukluk yıllarında
Geceye isle eşlik etti gözlerimiz
Baktıkça geceleri kırlarda yıldızlara
Mevsim kış olunca
Uzadı geceler soğuk ve ayaz havalarda
Gaz lamasında
Sohbet etti büyüklerimiz
Biz, dinledik onlar anlattı bir kış boyunca
Baka baka yazardık yazılarımızı
Yarınları anlamayan bakışlarımızla
Lambanın gazı azaldıkça
Kapanırdı gözkapaklarımız
Bizi getirerek hizaya
Ve unuturduk çocukluk sevinciyle
Yataklara uzandıkca …
On kişi biro dada!
Hangi ayak kime ait bilmezdik
Uyanırken sabahları usulca
Gaz lambası bir hayattı belki de yetmişli yıllarda
Ilk okuduğum kitap aitti Ahmet Rasim üstada
Hikayesi Pariste Sabah’dı
Sadece o kaldı şimdi hafızamda
Gaz lambasında,
Örülürdü kışlık çoraplar
Analarımızın, ablalarımızın
Nurlu ellerinde ve yorgun alınlarında
Nenem bir harikaydı minicik gözleriyle
Dünyaya baktıkça
Söylenirdi dedem kendi başına
Gaz lambası altında
Ben dalınca John Steinbek’in
Gazap Üzümleri’nin sayfalarına
Ula yavrum, canım Hüseyinim
Gözlerini yorma
Diye! Söylenirdi akşam boyunca
Gaz lambası ışığında
Elektrikle ilk tanışmamız rastladı
Bindokuzyüzsekizen yılına
Acılı bir vedaydı belki
El sallamak gaz lambasına
Şu anda anıyorum o günleri
Almanya Frankfurt’da
Yine de özlüyorum o günleri
Açıkcası doya doya
Öpüyorum ellerinizden
Elif, Ayşe ve Fatma Hala
Kalın ve daha uzun yaşayın sağlıklıca
Otuzüç yıl doldu sizleri görmeyeli
Gaz lambası ışığında
Bugün ben de katılıyorum
Bu şiirimle akşama

13.04.2021