Gayrimeşru kanama Şiiri - Via Vigilandum

kendi doğasına sırnaşan trajedi içinde bir beyin hücresi
en azılı barikatlara attı kendini
tüm çaban beni öldürmek için kesici bir alet edinmekti
ne pahasına olursa olsun katletmek hayal gücümü
paha biçilmez yakut bir hançerdi ülkemin sokakları
ben kendi benliğimden çıktım yola senin a kentinden içeri
tüm hayatımız karmaşık bir matematik problemi oysa
tanrı parmak izini unuttu senin göz bebeğinde yavrum
başka bir gezegen düşlemeye gerek yok dedim insana
ayaklarının basacağı her gezegenden gayri meşru çocukların olacak
isimlerini sen bile bilmeyeceksin inan bana
parola yokluğundu bu gece ki nöbetimde
işaretin saatte yüz seksen kilometre hızla giden arabanın içinde
şoför mahalini düşleyen düş gücünde gizli
unuttuğun birşey vardı yalnız ve yalın gerçeklik
hepimiz mezarın dibinde bir cesedi tırtıklayan
ayaklarını yitirmiş tırtılın koşmaya olan özlemiydik
huzur yalnızlığında saklı,unutma bunu sakın dedim bana
bir havyardır yalnızlık,öylesine lüks öylesine değerli
ulaşılması güç,boynundaki gerdanlık
gerdanından öptüm bu gece omuz çukurun mezarımdır
hiçbir duayı kabul etmez ruhum
tanrılar diyorsun tanrılar madem bu kadar adiller
neden dünya denilen bu regl olmuş gezegen
via vigilandum