Gayrı Redifli Gazel

Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı

Fuzûlî

Söyle bana gönül sazım niçin inlersin
Sende makam yok mu figandan gayrı

Canımdan usandım dersin hem cânânı beklersin
Sana ne faydası var katle fermandan gayrı

İcrâ ettin âh u sûzu lakin terk etmedin cûşu
Ne sermâyen var senin telle mızrabdan gayrı

Sil artık şu gözden yaşı derle topla aklı başı
Başka güften yok mudur tekmil bühtandan gayrı

Meftûn oldun üç esmere hata gezdin hep dillerde
Nasıl bir kâr edindin çeşm-i giryandan gayrı

Her fikre meyil verdin otuz yıl debelendin
Hakikatın ne senin koca yalandan gayrı

Ey miskin serkeş Bülent gel eyle mukâvemet
Ne umarsın hey gâfil sazda sadâdan gayrı