Bad-ı saba esti sanki ruhuma
Peymaneler doldu taştı adınla
Gönül nuş ederken meyleri
İsmin mahfuz kaldı bağrımda
Yüreğimin mihmandarı sen iken
Ben oldum kalbime el gibi
Bu ne haşmettir, ne kibir
Halimiz böyle gayrı müsavi
Kerem edildin son demde ömrüme
Kerhen boyun eğdim cism-i cemaline
Yaşarken sevdadan bihaber
Şimdi bedbin, gönül vuslat peşinde
Kayıt Tarihi : 4.5.2009 07:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!