Gayrı Meşru Lisanı İçime Düşen Çerağın

Bıçak gibi kesiyor akşamın ağzı
Fırından yeni çıkmış somun ekmek ısıran çocukların düş(üş)lerini
O çocuklar ki kalem tutar gibi tutarlar ekmeklerini
Ceplerinde manolyalar kırlangıç hatıraları
Bir de üşümüş kirli çatlak elleri
Bilirler ki çocuklar
Hayat hangi istasyonda hangi damarın kan kaybıdır.

Telim kırık akort yapmıyor kırkikindiler
Ayaz Allah gibi sızıyor kalbine çocukların
Kelimeler pas tutuyor demirden lehçelerde
Çocuklara ve ülkeme dair
Lügatim yok, dilim tutuk tüm caddelerde
Geceye usul usul bir Müslüman sokulmaktadır

Ritmi kaçmıştır saatlerin nal toplamaktadır caddeler
Bir Müslüman geceyi usul usul parsellemektedir.
Kaldıysa aksanı bozuk köşebaşı kadınları
Kaldıysa köşe başında tökezleyen ayyaşlar
Biliyorum kelimenin civa(ta)sı kaçmıştır
Şirazesi masumluğun.

Nasılsa döl tutuyor dokunduğum her kadın
Nasılsa bereketli topraklarda adım anılıyor
Yorgun yatak odalarının kapı aralıklarından
Bir kadının çağrılarına karışıyor
Yansız /yönsüz/yapışkan civalarım

Eskiyim ezgiyim biraz daha eski yüzüm
Baktıkça aynalara aynalarda eskir yüzüm
Uzak yollardan geldim
Upuzak yollardan geldim
Kurak bir alfabeyim çöllerin ortasında
Okuyanım yazanım yok yok mataramda suyum
Geriye dönüşüm yok yok benim geri dönüşüm

Çocuklardan kadınlardan ve ayyaşlardan arta kalan
Kekeme küfürbaz zincirleme isim tamlamasıdır
Gazete kağıdıyla örülmüş şişeden damlayan rüya.
Sabah,
Gayrı meşru lisanıdır içime düşen çerağın.