O kadar alışmışım ki ölmeye,
korkuyorum ya bir gün yaşarsam diye.
Ve aslında belki de hiç yoktum, hiç olmadım,
sevilmediğim ve sevemediğim kadar.
Bir kalbin coğrafyasında yazıldı gözyaşına dik ihanete paralel hudutlar.
Ben benden geçmişim ve geçmişimden.
Sen beni ana avrat unutmuşsun çok mu?
Feryadın meskeni dilsiz yürektir,
Çığlık terk eder en nihayet nefesi.
Senin terkin merminin namludaki son sesi.
Ruhumu gizlemişim bir caminin avlusuna.
Bir ezanın Allahu Ekber'inde sallanıyorum.
Binlerce maktul düşlerim başucumda.
Ben soyunup küfürlerimden,
Kinimden, öfkemden, şehvetimden,
sana gönüllü dualar bırakıyorum.
Gayri meşru bir aşkın dizlerinde uyurken.
Sarılıp içimdeki bütün hiçliğine,
Yaşamaya ölüyorum...
Cenk Ulupınar 03012104- 0047
Cenk UlupınarKayıt Tarihi : 11.4.2014 20:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)