Gayri Feragat Şiiri - İzzet Özer

Yapayalnızdım, yapayalnızım
En acısı, en tatlısı; yaşadım
Yollar benim oldu
kaldırımlar benim
rüzgar bir benimdi bir senin
balkondu bu oyunun mekanı
perdeyi çeker, kapıyı açar ve balkona çıkar
rüzgarla dans zamanıydı; sonra, balkonda
bazılar için zavallıydım, utanmadım, çekinmedim
o fotoğrafı hatırlamak isterim,
her zaman baktım
he zaman izledim
göremedim çiçek açtığını
belki de son gelmişindir,oraya
açmamıştır bir çeşit bitki; çiçek

bir günler geldi,her gün şiir yazmaya başladım
şiir olduğu da tartışalabilirdi belki
tartışan, tartışırdı bizi hiç ilgilendirmezdi
ilham veren sen ve yaşam
beğenen sen
yeterdi, senin beğenmen,

Farklı oldum, farklı olmaya çalıştım,
Anlatım bozukluğu yaptım mesala
Noktalama işaretlerini, kendimce kullandım, gerektiğince

Tarz-ı idrak dedi
Günlerdir,
Aylardır
Zaman zaman’da bahsederim de
Beraber dedim,
Oturgaçtayım dedim , bileni sattığında
En çirkin hikayemi anlattım, yağmur sıcağında
Bilmiyordum, biliyorum dedim
Sevmiştim, bazen kelimesini çok kullandım.
Sokak lambaları altında yıldızları izledim.

Öylece bakmaya başaldılar,
En güzeli ise, yürüdüm
Yürüdüm yollarda, kaldırımlarda
Perde arkandan, gölgeni izlemek yetti bana
O güne dair, o günlere dair

Meskenin belli,benimki belli olmayan
Sokaklar benim
Kaldırımlar
Sokak lambaları benim
Yollar ve yürümek…