Gayrı Ben de 'Aşk' Günlük

O hesabı kapattım, yok artık veresiye
Gayrı bende aşk “günlük”, sevemem ölesiye

Kara kalemle çizdim, isminin üzerini
Günlük aşklara kurdum hayatın düzenini

Şimdi bunu okurken burun kıvıran biri
Sanır ki ben gamsızım, bu da öfke zehiri

Şiirimin altına bir yığın “yorum” düşer
Aşkı tarif (!) edenler, hem de birer ikişer

“Ulaşılmamış ciğer” ben de kedi değilim
Gönülden yanmış canım, artık akl-a meyilim

Ne zaman ki kavrayıp, dediğini özümün
Ateşini hisseder, kül altında közümün

Kırk basamak merdiven, tırmandım birer birer
Gördüm ki bu tırmanış, tam da dört mevsim sürer

Rüzgâr gibi nevbahar, tozu dumana kattı
Yaz geldi ateşiyle, aldı ateşe attı

Hazan vurunca dalın, o yeşil günahları
Zemheride gizlenmiş zamanın eyvah’ları

Beşinci mevsim “mizan” nedamete hamile
Anladım “mecaz-i aşk” boşa çıkan gaile

Piyango gibi bir şey, kurarsın “büyük hayal”
Büyüğünden vazgeçtim, “amorti” hayal-meyal

Darbe burdan gelince, gönül; yığınakları,
O cenaha kaydırır, kurar sığınakları

Tarih tekerrür etmez, saflık baki değilse
Paça mı kaptırılır, kul yerlere eğilse

Vade uzun, yeter mi, sence ömrün kalanı
Sonumuz soğuk mezar, birkaç metre alan’ı

Ee yani, söyle şimdi; “hesap” nedir haftaya
Akil adam iki kez, basar mı yaş tahtaya

Hafta bile çok uzun, bütün “harekât” günlük
Dün kayıp, yarın meçhul, yani hayat “bir günlük”

Eh! ..”Anladın sen onu”, lafı uzatmayalım
Meselenin özünü lafla kuşatmayalım

Ne demiştik başlarken, “yok artık veresiye”
Gayrı bende aşk günlük, sevemem ölesiye