Taştan kurulu kalelerden sokak arası bir futbol maçıydı bir araya getiren bizi.
Sen iri yarı,al yanaklı alt mahallenin çocuğu,
Ben yaşıtlarından uzun, sırık bir velet.
İlk yumruğumu yedim o gün senden,
Yine de inadına ağlamamaya söz vermiş iki koca adam gibiydik, yaşımıza göre büyük bedenlerimizde.
Saygı duymayı da öğrendik o gün, annelerimizin zılgıtlarından kurtulmak için gittiğimiz çeşme başında.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta