Gayet Meşru Cinayetler Şiiri - Enes Akbal

Taştan kurulu kalelerden sokak arası bir futbol maçıydı bir araya getiren bizi.
Sen iri yarı,al yanaklı alt mahallenin çocuğu,
Ben yaşıtlarından uzun, sırık bir velet.

İlk yumruğumu yedim o gün senden,
Yine de inadına ağlamamaya söz vermiş iki koca adam gibiydik, yaşımıza göre büyük bedenlerimizde.
Saygı duymayı da öğrendik o gün, annelerimizin zılgıtlarından kurtulmak için gittiğimiz çeşme başında.

Çocuk aklı bu ya, okulda bile düşman olmalıydık birbirimize,
Sen alt mahallenin çocuğu,karşı sınıfın başkanı.
Bir de yetmezmiş gibi en platonik çocukluk aşkımın tenefüslerde elini tutan.

Tenefüslerde gizli gizli paylaştığımız azıklar gibiydik,
Sen çemenli ekmek, ben dereotlu poaça,
Sen Karadeniz, Ben Ege.

Taşlardan yapılma kaleler kalmadığında anladım büyüdüğümüzü,
Büyük adam olmak için kahvede oturmak gerek!
Onsekizimdeydim, belimde ''namusum'', dilimde sonu gelmeyen vatan,millet türküleri.

Çıkmaz bir sokakta karşılaştık seninle,
Elinde kızıl bir flama!
Sen alt mahallenin çocuğuydun,iri yarı yanakları al al.

Ülküler,ideolojiler engel olmasın dedik kardeşliğimize,
Eski muhtarlıkta,çok sevdiğimiz Ahmet Kaya şarkıları.

Gecenin karanlığında ayrıldı yollar,
Meçhul zamanlarda,gayet meşru cinayetlerin ortasında!
Top oynadığımız arkadaşlardan biriyle gece yarısı, mermilerimiz fikirlerimize işleyene kadar çatıştık.
İnsanlık kaybetti!

Birimize Alperen dediler, birimize Deniz,
Birimize mücahit dediler, birimize gerilla,
Birbirimizi,bir bir ayırana kadar fişlediler,ötekleştirdiler.

Üniversite avlularında ''Bağımsız Türkiye'' sloganlarına inat,
''Milliyetçi Türkiye'' diye bağırışlarımız hala kulaklarımda.

Çok sonra öğrendik gayrimeşru politikacıların gayet meşru savaşında piyon oluşumuzu.

Çok sonraları kesişti yollar, şu meşhur ''Haziran'' ayında.
Yaşlanmıştım biraz belki, mapuslarda ciğerimize vurmuştu hasretlik,
Yine de söndüremediler içimizdeki ateşi.

Sen değildin biliyorum, Gezi'de elimi tutan,
Taştan kurulu kaleleri olan bir sokakta,sigaran ağzında,ellerin cebindeyken gelmişti azrail.

Çaresizliğimin izahı yok, düşüncelerimize kurban verdik ömrümüzü,
Şimdi ben ikimizin yerine yeni gelecek Haziran'ları bekliyorum.