Gayb'a Şiiri - Güray Özçiflikçi

Öğrendim bir kütüphaneci dayıdan ne yaşadığımı
Ve zormuş diyor yaşamak bunu
Hadi sor sen de tarifsiz yolunu
Yaşarken değil ölünce anlıyormuşsun
Acısı damağını yakarken.
Ben sevdim yaşamayı;
Alkolik sabahlara gülerek uyanmayla,
Acılı menemenin tadından vazgeçip sonrasını kara kara düşünmeyle,
Iyi bir söz duymak için kılı kırk yarmayla ve sonunda aldığın takdirin tadına bile bakmadan,
Asla senin olmayacak herhangi bir kadını düşlemeyle,
Asla onu istemeyeceğin birine ilgi duymayla,
Yokluğa düşmemek için çabalamayla,
Dostumun zoruyla, kalbimin kiriyle, inaçsız bir deliyle,
Ben bu yaşamı çok sevdim.
Bir bıkkınlık ki bırakmıyor peşimi, eteğinden pulları saçılıyor bir bir hayatın
Sanki bir sicim sallandıkca kafamda gıcırdıyor gerginlikten her saniye
Gecemi gündüze bağlamak için varlığını sorgular biçimde
Ve mümkün olduğunca direnmiş lakin kalmış ip ince
Ben caydım yaşamaktan;
Vazgeçtim her zaman içi pişmemiş ekmekten,
Vazgeçtim cebimde üç beş birlikle gezmekten,
Hani o herkesin sevdiği adamdan ve hiç değişmez ağır klasik parfümden,
Her şeyi reddeden ama her teklife uyan,
"Sıkıntı yok" kisvesiyle iyi hiçbir şeyin var olmadığını düşünmelerden,
Ve yürürken olmadığım kadar güzel görünmeden
Saçımdan düşen telden, dışardaki benden, kafamdaki senden
Vazgeçtim.