Gâyb Şiiri - Halime Erva Kılıç

Ellerimiz sonsuzluğun kapısını aralarken, yüreğimiz içinden girebilir mi?
Sonsuzluğun araladığı gün bakışlı, cennet bahçesinden
Bir çocuğun yakarışı gibi, ağlıyorsa cürmüm dolu kahîn
Putperese de ateşperese de veren, giydiren
Nimetleriyle kuşatan...
Pişmansa iblisin kölesi
Açık kapılardan girmek, bir nefes kadar yakın
Ciğerlerini dolduran koca bir nefesle, yakarışlarınla Ey çocuk!
Zaten günahsızsın! Bu korkun da nicedir?
'Saçların ağardığı, kimsenin göz gözü görmediği bir sondan, korkarım
Adımım Kıyametimdir,kıymetini bilmeliyim kıyamım
Zamanın illetine, nefse düşkünlüğüne inadım
Açacak bilirim, o kapıyı...'
Uzanan ellerin ağıtıyla dökülmüşken
Toplayacak olan yeniden,
Diriltecek olan, en ölü gemî...
Taşa, hürmet edip tapmak da neden?
Resme, anlam bağlayıp delicesine
İlâhiyle kıyaslamak, neden?
Bitecek, diyar_ı Cihan da ölecek
Sonsuz sanıp, direkler dikmek neden?
Gönl_ü Suzan'ı unutmak
Oysa heryerde karşımızdayken
Ellerimde, gözlerimde, sözlerimde, nefesimde,...
Göklerde, yerlerde,...
Karşımdaki Ey Kardeşim, sende...
Göremiyorsam körüm!
Göremiyorsan körsün!
Açman gerek avuçlarını semâya
Yüreğini vermen gerek, pişmanlıklarından bunca
Süzülerek sızman gerek, ilâhi sonsuzluğun kapısına
Titreyişinle izin vereceğini bilerek
Dilemen gerek, yüreğinden
Yükselebilmek bu sonsuzluğa uzanan, kapıya
Gayba uzarken, gıyaba çömelmek de neden?

Halime Kılıç