Bir bilsen ne kadar özledim seni
Ne kadar alışamadım yokluğuna
Ne kadar dayanamadım uzaklığına
Koşar gelirdin yıldırım hızıyla!
İlk kez senden öğrendim özlemenin tadını
Senden öğrendim uzaklığın dayanılmazlığını!
Ah, sabah güneşi doğmadan çıkıp gelsen!.
Ve yeniden başlasak seninle kaldığımız yerden!..
Aşka, sevgiye, hayata ve kalbinden sevmeye seni!
Sen çay koyardın ocağa, ben demlerdim
Sen türkü okurdun ben şiir!
Sen rüzgâr olurdun, ben pencere
Sen manzara olurdun ben gül bahçesi!..
Kuşatırdı sonra her yanımızdan mutluluk bestesi!
Sonra ben çiçek olurdum, sen polen
Ben yastık olurdum, sen yorgan
Ben sabah olurdum, sen akşam
Ben Mayıs olurdum, sen Haziran
Ben dudak olurdum, sen dil
Ben beden olurdum, sen kalp...
Ve yaşar giderdik sonsuza kadar vesselam!..
Kayıt Tarihi : 21.6.2022 14:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!